معنی آب اراب - جستجوی لغت در جدول جو

آب اراب

لغت نامه دهخدا

(بِ)

ماءالمطر. (تحفه)

فاراب باشد و آن ناحیه ای است مشهور و وسیع در ماوراءالنهر، (برهان) (آنندراج) (هفت قلزم)، نام ایالتی در ترکستان، (ناظم الاطباء: فاراب) (دمزن)، ناحیۀ بزرگ و وسیعی است در ماوراء جیحون که فاراب هم گویند، (معجم البلدان) (مراصد الاطلاع)، ناحیه ای است در ورای نهر سیحون از بلاد مشرق، (انساب سمعانی)، اسم ناحیۀ بزرگ وسیعیست ورای نهر جیحون و آنرا فاراب نیز گویند، مثالش حکیم سوزنی فرماید:
نیست آن سر، کدوی بارابیست
نه چو آن سر کدوست در باراب،
سوزنی (از سروری)،
رجوع به شعوری ج 1 ورق 151، و فاراب شود

فاراب باشد و آن ناحیه ای است مشهور و وسیع در ماوراءالنهر، (برهان) (آنندراج) (هفت قلزم)، نام ایالتی در ترکستان، (ناظم الاطباء: فاراب) (دِمزن)، ناحیۀ بزرگ و وسیعی است در ماوراء جیحون که فاراب هم گویند، (معجم البلدان) (مراصد الاطلاع)، ناحیه ای است در ورای نهر سیحون از بلاد مشرق، (انساب سمعانی)، اسم ناحیۀ بزرگ وسیعیست ورای نهر جیحون و آنرا فاراب نیز گویند، مثالش حکیم سوزنی فرماید:
نیست آن سر، کدوی بارابیست
نه چو آن سر کدوست در باراب،
سوزنی (از سروری)،
رجوع به شعوری ج 1 ورق 151، و فاراب شود

لغت نامه دهخدا

آب راه

رهگذر آب، مجرای آب، نهر، جوی، آب راهه، راه آب، آوره، فرخور

لغت نامه دهخدا

آب چرا

(چَ)

غذائی که به ناشتا خورند و آن را نهاری گویند، و در بعض فرهنگها به معنی خوراک جن و پری و طیور آورده اند

لغت نامه دهخدا

آب زرتاب

(بِ زَ)

آبی که در آن زر تفته فروبرده سرد کنند و در طب بکار بوده است

لغت نامه دهخدا

آب انار

(بِ اَ)

آبی که از فشردن انار گیرند

لغت نامه دهخدا

رب ارباب

(رَبْ بِ اَ)

رب الارباب. خدایان خداه. الله. (یادداشت مرحوم دهخدا). خدای خدایان:
یا رب از جنس ما چه خیر آید
تو کرم کن که رب اربابی.
سعدی.
عدم کی راه یابد اندرین باب
چه نسبت خاک را با رب ارباب.
شیخ محمود شبستری.
و رجوع به رب الارباب شود

لغت نامه دهخدا

آب باران

ناحیتی خوش آب و هوا از مضافات کابل:
اگرچه جای خوش کابل آب باران است
بهشت روی زمین خواجۀ سه یاران است،
؟

لغت نامه دهخدا

آب تراز

(تَ)

طراز بنایان که در درون آب دارد.
- آب تراز کردن زمین، تسطیح آن برای جریان آب

لغت نامه دهخدا

باراب

زراعتی را گویند که از آب رودخانه و کاریز حاصل شده باشد، (برهان) (آنندراج)، زراعتی را گویند که از آب رودخانه و کاریز و غدیر و آبگیر حاصل شده باشد، (از هفت قلزم)، زمینی که با آب کاریز و رودخانه مشروب شود، برخلاف زمین دیم، (ناظم الاطباء: فاراب)، و رجوع به فاراب شود

لغت نامه دهخدا